در دوران نوجوانی، نوجوانان یاد می‌گیرند که چگونه با دوستان، والدین، مراقبان، معلمان و…روابط ایمن و سالم برقرار کنند. نوجوانان اغلب هویت‌ها و نقشهای متفاوتی را امتحان می‌کنند و همه این روابط به شکل گیری هویت آنها کمک می‌کند. همسالان نقش مهمی در ایجاد هویت در دوران نوجوانی دارند. با این حال، روابط با بزرگسالان دلسوز، از جمله والدین یا مربیان بلوک‌های ساختمانی برای همه روابط هستند و نمونه‌هایی برای نحوه برخورد یک نوجوان به آنها ارائه می‌دهند.  

به طور کلی، روابط سالم روابطی هستند که در آن نوجوانان می‌توانند با خیال راحت به خود و دیگران احترام بگذارند. این از اعتماد متقابل، صداقت، ارتباط خوب، درک و آرامش در هنگام مشاجره و رضایت ناشی می‌شود. در مقابل، روابط نه ناسالم معمولاً دارای عدم تعادل قدرت هستند (مثلاً رضایت، اعتماد متقابل، سازش یا صداقت وجود ندارد). یک یا هر دو نفر در رابطه ممکن است در برقراری ارتباط و کنترل خشم خود دچار مشکل شوند. برخی از روابط ناسالم نیز نظر فیزیکی یا عاطفی خشونت آمیز می‌شوند. 

دوستی ها

نوجوانی دوره ای از تغییرات سریع  از نظر جسمی، عاطفی و اجتماعی - است و روابط با دوستان نقش مهمی در زندگی نوجوانان ایفا می‌کند زیرا آنها به طور فزاینده مستقل می‌شوند ، هویت خود را توسعه می‌دهند و با عزت نفس دست و پنجه نرم می‌کنند. دوستی در نوجوانی ممکن است ناشی از تمایل به "تطابق" با همسالان باشد، و این نوجوانان ممکن است آنچه را که انجام می‌دهند یا به آن علاقه دارند تغییر دهند تا با علایق دوستان خود مطابقت داشته باشد. در سال‌های بعدی نوجوانی، نوجوانان دارای گروه های دوست متنوع تری هستند و ترجیحات مستقلی دارند که از بیان آن در حلقه های اجتماعی خود هراسی ندارند.

والدین عمدتاً از کناره‌ها به اجرای روابط نوجوانان نگاه می‌کنند. با این حال، شما می توانید نقش فعالی در ارائه حمایت داشته باشید، بنابراین مفید است که بدانید از یک نوجوان چه رفتارهایی را باید انتظار داشته باشید و چگونه توصیه های دوستیابی را بدون تجاوز به حریم خصوصی نوجوانان ارائه دهید.  

آنچه نوجوانان از روابط عاطفی خود می آموزند 

در یک رابطه عاطفی، نوجوانان می‌توانند مهارت‌های ارتباطی را تمرین کنند، سازش را بیاموزند، برای دیگران همدلی ایجاد کنند و ارزش های خود را تقویت کنند. این مهارت ها و خودشناسی در ایجاد روابط سالم با ورود نوجوانان به بزرگسالی بسیار مفید است. دوستی های مثبت به نوجوانان، همراهی، حمایت و احساس تعلق می‌دهد. آنها می‌توانند رفتار سالم را تشویق یا تقویت کنند، مانند مشارکت مثبت تحصیلی. و به نوجوانان کمک می‌کند تا مهارت های اجتماعی مثبت مانند همکاری، ارتباط، حل تعارض و مقاومت در برابر فشار منفی همسالان را توسعه دهند. شواهد حاکی از آن است که دوستی های مثبت در نوجوانی می‌تواند زمینه ساز روابط موفق بزرگسالان از جمله روابط عاشقانه باشد. 

به آنها یادآوری کنید که رابطه عاطفی مانند یک فیلم نیست

نوجوانان ممکن است ایده های غیر واقعی در مورد دوستی داشته باشند که از فیلم ها و تلویزیون به دست آورده اند. به آنها یادآوری کنید که دوستی واقعی همیشه عالی و پر زرق و برق نیست. لحظات ناخوشایند و اشتباهاتی وجود خواهد داشت و این اشکالی ندارد. دوستی واقعی به این معناست که با تمام کاستی ها و نقاط قوت خود آزاد باشید و طرف مقابل را همان طور که هست بپذیرید. بدون اینکه به یکدیگر صدمه بزنید.

به آنها اعتماد کنید و به آنها حریم خصوصی بدهید

مرزها و انتظارات خود  را  با توجه به سن و بلوغ نوجوان خود سفارشی کنید. نوجوانان کم سن تر به ساختار و همراهی بیشتری نیاز دارند تا در یک رابطه احساس امنیت کنند. برای نوجوانان بزرگتر تر، تنظیم مقررات منع رفت و آمد و… ممکن است مناسب باشد. خانواده های مختلف ارزش ها و قوانین متفاوتی در مورد روابط نوجوانان دارند. این ارزش ها را با نوجوان خود در میان بگذارید و روشن کنید که چرا برای شما مهم هستند. سپس مطمئن شوید که قوانین خانه بر اساس آن ارزش ها هستند و می‌توانند به وضوح توضیح داده شوند. اگر نوجوانی بخواهد بداند که چرا محدودیت‌های خاصی را تعیین می‌کنید، «چون من گفتم» یا «چون خیلی جوان هستید» پاسخ‌های مفیدی نیستند. همانطور که هورمون ها خشمگین می‌شوند و نوجوانان استرس‌های امتحانات، انتخاب رشته، گروه های دوستی و روابط عاطفی را پشت سر می‌گذارند، ممکن است مواردی پیش بیاید که آنطور که انتظار دارید با شما رفتار نکنند. در حالی که همدلانه رفتار کردن را فراموش نمی‌کنید، حفظ مرزها همچنان مهم هستند.

در مورد ارتباطات معتبر و احساس آنها صحبت کنید

بحث کنید که یک رابطه سالم چگونه به نظر می‌رسد. به عنوان مثال، یک دوست نزدیک باید به شما گوش دهد و نشان دهد که به احساسات شما اهمیت می دهد. زمانی که آنها می گویند "بعداً با شما تماس می گیرم" یا "بیا این آخر هفته برویم بیرون."  شما نباید مجبور باشید نقش بازی کنید یا مانند کسی که نیستید رفتار کنید تا آنها را علاقه مند نگه دارید. 

اگر دلشان شکست، کنارشان باش.

بدترین کاری که یک والدین می‌توانند در پایان یک رابطه نوجوانی انجام دهند این است که دل شکستگی را به حداقل برسانند. بله، می‌دانستید که این رابطه برای همیشه ادامه نخواهد داشت. اما نوجوان شما هنوز این دیدگاه را ندارد. آنها درد دارند و احساس می‌کنند دنیا در حال پایان است. نقش شما به عنوان والدین حامی و دلسوز این است که آنها را دلداری دهید و اذعان کنید که چقدر این تجربه برای آنها مهم و معنادار بوده است. اگر آنها بتوانند اندوه خود را ابراز کنند و احساس کنند شنیده شده و مورد تایید قرار گرفته اند، سریعتر از شکستگی قلب خود رهایی خواهند یافت.

تجربیات نوجوانی خود را با آنها مقایسه نکنید 

چالش‌های عاطفی که در دوران نوجوانی با آن‌ها روبرو بودید با تجربه فرزندتان متفاوت است. نوجوانان امروزی ممکن است فشارها و انتظارات بیشتری را از جانب والدین، دوستان، معلمان، مربی ورزشی و خودشان احساس کنند.